آموزش عکاسی: شش قاتل عکاسی از آسمان شب

به طور کلی، یکی از بهترین چیزها در مورد عکاسی شبانه، سخاوتمند بودن آن است. به این معنی که شما به طور کلی به شرایط آب و هوایی خاصی برای ایجاد تصاویر واقعا خوب نیاز ندارید. شب و نورهای شهری تمام چیزی که برای کار کردن نیاز دارید را به شما می دهند. هنگامی که هوا تاریک است، نور تغییر نمی کند، بنابراین نیازی نیست که به ذنبال نور باشید. تقریبا هر شب می توانید این کار را انجام دهید.

اما اگر سعی دارید از آسمان شب عکس بگیرید، قضیه کاملا فرق می کند. واقعیت این است که عکاسی از آسمان شب بسیار دقیق و دشوار است. اگر قصد دارید این نوع عکاسی را دنبال کنید، برای فرصت های بسیار محدود آماده باشید. همچنین باید برای شکست نیز آماده باشید.

شکست هیچ وقت جالب نیست، اما در عکاسی از آسمان شب این مسئله بیشتر به چشم می آید. شما باید به مناطق دور افتاده بروید، بنابراین اغلب باید برای عکس گرفتن مدت طولانی رانندگی کنید. همچنین باید از زمان خواب باارزش خود بزنید. بنابراین بیایید سعی کنیم از برخی از این شکست ها اجتناب کنیم. از این رو، در این آموزش عکاسی شش مورد از بزرگترین مشکلاتی که انتظار می رود به آن دچار شوید و نحوه مقابله با آنها را با شما به اشتراک می گذارم.

ماه

هیچ چیزی به اندازه ماه فرصت های شما برای عکاسی از آسمان شب را نابود نخواهد کرد. این ممکن است باعث تعجب شما شود، اما واقعیت دارد. چرا اینطور است؟ چون نوری که حتی از یک چهارم ماه می تابد بیش از ۱۰۰ برابر قدرتمندتر از نور ستارگان است. بنابراین صحنه را روشن و بی روح می کند.

وجود ماه در آسمان مزایای خودش را دارد. مثلا می تواند پیش زمینه شما را روشن کند. اما در مورد عکاسی از ستارگان، یک قاتل است.

به علاوه، ماه اغلب شب ها در آسمان است. صادقانه بگویم، من هیچ وقت یک جلسه عکاسی از آسمان شب را بیش از ۵-۴ روز قبل و بعد از ماه نو برنامه ریزی نمی کنم. گرفتن هر عکسی نزدیک ماه کامل غیر قابل تصور است. این مسئله حدود ۷۰% از طول سال را برای عکاسی از آسمان شب نامناسب می کند. به این ترتیب، این محدودیت بزرگی است.

تصویر پانوراما از کمپینگ عکاسی از آسمان شب

بنابراین چگونه باید از مشکل ماه اجتناب کنید؟ دو راه وجود دارد، و در هر دوی آنها، شما به چیزی بیش از یک وب سایت به نام TimeAndDate.com نیاز ندارید. این وب سایت اول از همه فاز ماه را به شما می گوید. به این ترتیب می توانید زمان عکاسی از آسمان شب را در زمان ماه نو یا نزدیک به آن برنامه ریزی کنید.

اگر با ماه و فازهای آن اصلا آشنایی ندارید، ماه نو زمانی است که هیچ ماهی در آسمان شب وجود ندارد. از زمان ماه نو، ماه کم کم به یک هلال باریک، به یک چهارم، و سپس چند هفته بعد به یک ماه کامل تبدیل می شود (و پس از آن این روند برعکس می شود). شب های نزدیک ماه نو بسیار مهم هستند، چون نه تنها روشنایی حاصل از ماه کم است، بلکه در طول یک فاز ماه نو، ماه اصلا در آسمان شب نخواهد بود.

در زمان فاز ماه نو ماه در طول روز، و در زمان ماه کامل در طول شب در میان آسمان حرکت می کند. هرچه به زمان ماه نو نزدیکتر شوید، ماه زمان کمتری را در طول شب در آسمان خواهد بود.

این امر ما را به راه دوم برای اجتناب از ماه می رساند، که یادداشت برداری از زمان های طلوع و غروب ماه است. باز هم، می توانید این زمان ها را از طریق سایت TimeAndDate.com به دست آورید. مطمئن شوید که این کار با شرایط دیگری که برای موفقیت نیاز دارید همراستا باشد (به عنوان مثال: زمان تاریکی کامل، شرایط آب و هوا، حرکت ستارگان و غیره)، که در ادامه در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.

آلودگی نوری

ممکن است این عنوان را بخوانید و بگویید «آه». خودتان می دانستید که باید در یک مکان تاریک باشید تا بتوانید در عکاسی از آسمان شب موفق شوید. اما ممکن است از فهمیدن این که آن مکان چقدر باید تاریک باشد شگفت زده شوید. شما نمی توانید فقط به مدت نیم ساعت بیرون از شهر رانندگی کنید و انتظار داشته باشید که آنقدر هوا تاریک باشد که بتوانید یک عکس عالی از آسمان شب یا کهکشان راه شیری بگیرید.

کاری که باید انجام دهید این است که از سایت Dark Site Finder کمک بگیرید. این بهترین منبعی است که من برای اجتناب از آلودگی نوری پیدا کرده ام. این در واقع نقشه گوگل با پوششی از رنگ های مختلف است که به شما می گوید یک مکان خاص چقدر آلودگی خواهد داشت. هرچه رنگ آن تیره تر باشد بهتر است (یعنی آلودگی نوری کمتری دارد).

چقدر لازم است هوا تاریک باشد؟ خیلی تاریک. نگاهی به این تصویر بیاندازید:

این عکس در یک منطقه آبی رنگ بر روی سایت Dark Site Finder گرفته شده است، که پنجمین منطقه تاریک از بین ۱۵ سطح مختلف است. آلودگی نوری که در گوشه سمت چپ تصویر می بینید از یک شهر بزرگ نبود، بلکه از یک شهر کوچک بود که بر روی نقشه به رنگ سبز نشان داده شده است، که حدود ۱۵-۱۰ مایل با آنجا فاصله داشت.

آلودگی نوری چیزی نیست که شما هنگام عکاسی بتوانید آن را ببینید – همه چیز برای من که آنجا ایستاده بودم کاملا تاریک به نظر می رسید. اما در عکس به وضوح مشخص است. مطمئن شوید که هوا در جایی که قصد دارید در آن عکس بگیرید بسیار تاریک باشد.

حرکت ستارگان

اگر با عکاسی از آسمان شب آشنا نباشید، ممکن است فکر کنید که می توانید شاتر را به مدت یک یا دو دقیقه باز بگذارید تا به اندازه کافی نور وارد دوربین شود تا یک نوردهی مناسب به دست آورید. اما نمی توانید این کار را انجام دهید، چون ستاره ها در حال حرکت هستند. و آنها خیلی سریع تر از آنچه ممکن است فکر کنید حرکت می کنند. (بله، می دانم این در واقع به دلیل چرخش زمین است – من خنگ نیستم – اما اینطور به نظر می رسد که ستاره ها در حال حرکت هستند!)

اگر با یک نوردهی طولانی از آسمان شب عکس بگیرید، ستاره ها در زمان باز بودن شاتر حرکت می کنند، و به صورت رده های نور کوچک نشان داده خواهند شد. این به نظر جذاب نیست و فقط باعث می شود که ستاره ها تار به نظر برسند. البته، شما می توانید این کار را انجام دهید و رده های نوری ایجاد کنید که در کل کادر قرار دارند، اما این یک داستان کاملا متفاوت است. چیزی که شما در اینجا به دنبالش هستید تصاویر واضح و شارپ از ستارگان در آسمان شب است.

از چه سرعت شاتری می توانید استفاده کنید؟ در تمام لنزها به جز لنزهای فوق العاده واید، نباید از سرعت شاتر طولانی تر از ۱۵ ثانیه استفاده کنید. حتی در لنزهای فوق العاده واید هم نباید سرعت شاتر بیش از ۳۰ ثانیه باشد. همچنین می توانید از چیزی به نام قانون ۵۰۰ برای تعیین طولانی ترین سرعت شاتر قابل استفاده کمک بگیرید. این قانون می گوید که حداکثر طول شاتر باید ۵۰۰ تقسیم بر فاصله کانونی شما باشد (به عنوان مثال، با یک لنز ۲۴mm این مقدار ۲۴/۵۰۰ یا ۲۰٫۸ ثانیه می باشد).

به همین دلیل، شما باید از بازترین زاویه، و سریع ترین لنز برای عکاسی از آسمان استفاده کنید.

لنزک: منظور از لنز سریع (fast lens) لنزی است که گشودگی دیافراگم یا حداکثر دیافراگم بالایی داشته باشد (دیافراگم آن خیلی باز شود – مثل f/1.2) که نتیجه آن ورود نور بیشتر و امکان انتخاب سرعت شاتر سریع تر است. از این رو به این لنز ها، لنز های سریع گفته می شود.

نداشتن المان پیش زمینه

یک عکس از آسمان پر ستاره یا کهکشان راه شیری پس زمینه زیبایی برای تصویر شما فراهم می کند. این به نوعی مثل داشتن یک غروب آفتاب زیباست. داشتن آن عالی است، اما به تنهایی کافی نیست. شما به یک المان پیش زمینه نیز نیاز دارید.

اگر شما راهی عکاسی از آسمان شب شوید بدون این که هیچ ایده واقعی از جایی که می روید داشته باشید، احتمالا دچار مشکل خواهید شد. در نهایت یک پیش زمینه غیر جذاب، و در نتیجه یک عکس غیر جذاب خواهید داشت. نیمه شب زمان بررسی و تلاش برای پیدا کردن چیزی نیست. به یاد داشته باشید که جایی که می روید بسیار تاریک خواهد بود. تاریکی کامل، بدون ماه، در مکانی که هیچ آلودگی نوری ندارد. شما نمی توانید هیچ چیزی را ببینید تا بتوانید یک پیش زمینه پیدا کنید.

برای حل این مشکل، باید از قبل آن منطقه را بررسی کنید. گاهی اوقات می توان به صورت فیزیکی به آنجا رفت، اما اغلب این کار امکان پذیر نیست. اگر برایتان مقدور نیست که از قبل به آنجا بروید، می توانید آن مکان را به صورت مجازی بررسی کنید. برای شروع کار خود از قابلیت Street View در نقشه گوگل استفاده کنید.

شرایط پیش بینی نشده که مانع از دیده شدن ستاره ها می شود

احتمالا می دانید که نمی توانید در یک شب ابری راهی عکاسی شوید و انتظار داشته باشید که در عکاسی از آسمان شب شانس موفقیت داشته باشید. شما به یک آسمان صاف یا شرایط نیمه ابری نیاز دارید. در مورد نحوه بررسی این مسئله هیچ رازی وجود ندارد. تعدادی اپلیکیشن مربوط به آب و هوا وجود دارد، بنابراین تنها کافی است از یکی از آنها که با آن راحت هستید استفاده کنید.

اما این پایان ماجرا نیست. من چندین بار برای عکاسی بیرون رفتم که هیچ ابری در آسمان نبود، اما همه چیز خراب شد. چیزهایی مانند ابرهای گرد و غبار، دود، و مه کار من را خراب کردند. به یاد داشته باشید که شما معمولا عکس های آسمان شب را در مکان های دور افتاده می گیرید.

معمولا محیط های بیابانی برای این کار رایج هستند، و بادهای ملایم به اندازه کافی گرد و غبار در هوا پخش می کنند که جلوی دیده شدن ستاره ها را بگیرند. اگر در یک محیط ساحلی باشید، مه دریا می تواند همین کار را انجام دهد. آتش سوزی جنگل نیز از صدها مایل دورتر می تواند بر توانایی شما برای عکس گرفتن تاثیر بگذارد.

بنابراین مطمئن شوید که نگاه دقیقی به شرایط منطقه مورد نظر خود بیاندازید. جالب نیست که چند ساعت رانندگی کنید و آن وقت حتی دوربین را از کیف بیرون نیاورید.

یک آسمان کسل کننده

در نهایت، هر شبی که صاف و بدون ماه باشد، مناسب نخواهد بود. اگر بدون درک درستی از این که در هنگام عکاسی کدام ستاره ها در آسمان خواهند بود بیرون بروید، ممکن است به یک آسمان کسل کننده برسید. اگر یک المان پیش زمینه به اندازه کافی قوی دارید، این مسئله ممکن است چندان مهم نباشد. اما اگر آسمان شب سوژه غالب شماست، باید واقعا خوب به نظر برسد.

برای اکثر افراد، این به معنی گنجاندن کهکشان راه شیری در عکس است؛ یعنی ثبت دسته ای از ستارگان که در میان آسمان قرار دارند. بهترین حالت این است که خوشه ای از ستارگان را در قلب آن ثبت کنید. اما کهکشان راه شیری در تمام طول سال قابل رویت نیست. تقریبا در طول ماه نوامبر (آبان) تا فوریه (بهمن) در هیچ زمانی از شب نمی توان آن را دید. حدودا از اوایل ماه مارس (اسفند)، درست قبل از طلوع آفتاب قابل مشاهده می شود. در ماه ژوئن (خرداد) تا حدود ماه آگوست (مرداد)، بیشترِ شب قابل رویت خواهد بود. از حدود ماه سپتامبر (شهریور) تنها بعد از غروب آفتاب قابل مشاهده می باشد. این مسئله صرف نظر از این که در کدام نیمکره زمین زندگی می کنید، صدق می کند.

به منظور برنامه ریزی برای گنجاندن جالب ترین ستاره ها و صور فلکی در عکس خود (و باز هم، معمولا کهکشان راه شیری)، تنها کافی است یکی از اپلیکیشن های موجود برای گوشی خود را انتخاب کنید. من از Star Walk 2 استفاده می کنم و آن را خیلی دوست دارم، اما برنامه های دیگری مانند PhotoPills نیز وجود دارند.

@

جمع بندی

باز هم تکرار می کنم، عکاسی از آسمان شب بسیار دقیق و دشوار است. انجام مراحل آماده سازی نفع زیادی خواهد داشت. چون لازم است که شما به مناطق دور بروید، که به معنی یک رانندگی طولانی برای رسیدن به آنجاست. برنامه ریزی از هدر رفتن مقدار زیادی زمان و تلاش جلوگیری خواهد کرد.

اما منتظر زمان و شرایط ایده آل و بی نقص نباشید – آن شرایط هیچ وقت پیش نمی آید. برای بهترین شرایط ممکن برنامه ریزی کنید، و سپس آن را اجرا کنید. این کار می تواند به تصاویر خیره کننده ای منجر شود.

نویسنده: جیم همل (Jim Hamel)