آموزش بهبود عکاسی در شب با نورپردازی پیش زمینه

یکی از بزرگترین چالش ها در زمینه عکاسی در شب، جا دادن عناصر پیش زمینه خوب است، اما یادگیری چند ترفند ساده، کار شما را به سرعت بهبود خواهد بخشید. اگر شما تا کنون عکسی از کهکشان راه شیری در یک منطقه بسیار تاریک در یک شب بدون ماه گرفته باشید، حتما متوجه شده اید که المان های منظره در پیش زمینه عکس اغلب در برابر آسمان شب سیلوئت خواهند شد. در این مطلب لنزک به شما آموزش خواهیم داد که چگونه با نورپردازی پیش زمینه، عکاسی شب خود را بهبود بخشید.

علت آن این است که نور ستاره ها به تنهایی نور کافی برای تشخیص سنسور دوربین فراهم نمی کند، حتی در نوردهی های طولانی و حساس مورد استفاده برای ثبت ستارگان. من خودم از بازی کردن با سیلوئت ها لذت می برم، اما داشتن یک پس زمینه پر از جزئیات، اغلب یک عکس شب را جالب تر می کند.

در این عکس گرفته شده از راه کوهستانی خوش منظره در غرب ویرجینیا، کهکشان راه شیری سوژه بود. من فقط می خواستم از شکل چشم انداز برای ساخت آن استفاده کنم، بنابراین جزئیات ضروری نبودند.

در اکثر موارد نوردهی چندگانه و ترکیب کردن با استفاده از لایه ها و ماسک ها در فتوشاپ همراه با نقاشی با نور برای جلوگیری از آن فضای منفی سایه مانند لازم است، اما این موضوع فراتر از بحث این مقاله است. در حال حاضر، من در مورد نقاشی با نور و بهره گرفتن از منابع نور خارجی برای روشن کردن پیش زمینه عکس های شما بحث خواهم کرد.

این اَشکال سنگی طبیعی با نام هودوز (Hoodoos) در برایس کانیون ایالت اوتا در آمریکا شبیه افرادی در تاریکی به نظر می رسند. اگر آنها به خوبی نورپردازی و روشن می شدند، توجه بیننده را از آن روشنایی آسمان منحرف می کردند.

لنزک: بنابراین همچون عکس فوق، مواردی نیز وجود دارند که عکاس به دلایلی تشخیص می دهد که نمی خواهد المان های پیش زمینه را روشن کند و شکل سیلوئت آن ها در عکس را ترجیح می دهد. برای مثال در عکس فوق اگر این سنگ ها نورپردازی می شدند، وزن بصری خیلی زیادی به خود اختصاص می دادند که تعادل عکس را بر هم می زد.

نقاشی با نور

برای درک اینکه یک دوربین چگونه داده های نوری را جمع آوری می کند، می توان آن را با نقاشی یک نقاش بر روی یک بوم خالی مقایسه کرد. قسمت هایی بر روی بوم نقاش با ضربات آرام قلم مو روشن تر به نظر خواهد رسید. اگر به همان قسمت رنگ بیشتری اعمال شود، تیره تر شده و بیشتر با آن رنگ مشخص می شود. چیزی که ما به عنوان نور می بینیم در واقع ذراتی به نام فوتون است که بر روی سطح مرئی طیف الکترومغناطیسی وجود دارند. سنسور دوربین را به عنوان یک بوم، و فوتون ها را به عنوان رنگ در نظر بگیرید.

هنگام عکاسی از ستاره ها و آسمان شب با نور کم، دیافراگم باز تنظیم می شود، حساسیت ایزو بالاست و شاتر معمولا به مدت ۲۰-۱۵ ثانیه باز گذاشته می شود تا اجازه دهد بیشترین حد ممکن از فوتون ها بر روی سنسور دوربین جمع شوند و در پایان نوردهی یک تصویر کامل به ما بدهند. یک نوردهی ۵ ثانیه ای دو برابر تاریک تر از یک نوردهی ۱۰ ثانیه ای در شب به نظر خواهد رسید، چون نیمی از آن نور بر روی بوم ما جمع می شود.

یک پیش زمینه تاریک در هر یک از این سرعت شاترها سیلوئت باقی خواهد ماند، چرا که بسیاری از اوقات فوتون های کمتری نسبت به فوتون های ساطع شده از آسمان شب، از این اجسام بازتاب می شوند. استثنائاتی وجود دارد که در آن یک سطح بسیار بازتابنده مانند بتن، سنگ آهک یا شن و ماسه ممکن است به اندازه کافی نور بازتاب کند که با یک نوردهی در این تنظیمات در داخل دوربین دیده شود.

یک عکس گرفته شده با نور روز که بیش از حد طولانی نوردهی شده است. بسیاری از جزئیات غیر قابل بازیابی هستند و هیستوگرام به منتهای سمت راست منتقل شده است.

از طرف دیگر، اگر یک عکس در طول روز با این تنظیمات بگیرید، تصویر کاملا سفید خواهد شد. علت آن این است که فوتون های زیادی از خورشید در طول روز وجود دارند، آشکارسازهای حساس به نور در دوربین برانگیخته می شوند تا جایی که با نور اشباع می شوند و وقتی این اتفاق بیفتد، هیچ پس پردازشی نمی تواند جزئیات را در این قسمت ها بازیابی کند.

به این مورد که جزئیات قسمت های روشن به دلیل نوردهی بیش از حد (overexposing) از بین می روند یا سفید مطلق می شوند، بریده شدن (clipping) یا سوختن هایلایت ها (قسمت های روشن) گفته می شود – یعنی مقادیر سفید به ماکزیمم مقدار مطلق می رسند و نمودار هیستوگرام تجمع شدیدی در راست پیدا خواهد کرد.

با توجه به تنظیمات حساس دوربین که برای عکاسی از ستاره ها لازم است، مهم است که مطمئن باشیم منبع نور ما زیاد قوی نیست، در غیر اینصورت در معرض خطر اشباع سنسور دوربین با نور و شدید شدن نور هایلایت ها یا بیش از حد غالب ساختن نورپردازی پیش زمینه در صحنه قرار می گیریم.

بیشتر بخوانید: آموزش خواندن و تفسیر هیستوگرام در عکاسی دیجیتال

واگن در اینجا با درخشش سریع یک چراغ قوه تنها برای چند ثانیه در طول نوردهی روشن شد. تنظیمات دوربین عبارت بودند از: f/2.8، ایزو ۸۰۰، ۲۰ ثانیه.

برای این کار، من تنها از چراغ قوه های LED با خروجی کم یا یک پنل LED استفاده می کنم. چراغ قوه های LED مناسب تر از لامپ های رشته ای قدیمی هستند، چون آنها پرتو نور یکنواختی تولید می کنند، به خصوص اگر حالت نورافکن داشته باشند. چراغ های جاسوئیچی LED ارزان قیمت هم خوب جواب می دهند چون کنترل آنها آسان است و می توانند با فشار دادن یک دکمه ساده، خاموش و روشن شوند.

من همچنین از یک پنل LED با روشنایی قابل تنظیم مانند این یکی برای نورپرازی ثابت و کنترل شده استفاده می کنم، اینها برای روشن کردن داخل سازه ها، ایجاد سوژه های سیلوئت، یا برای ارائه نورپردازی ثابت برای تایم لپس مناسب تر هستند. شما می توانید اینها را بر روی هر سه پایه دلخواه نیز نصب کنید، که به شما کمک می کند.

برای نقاشی کردن با نور، شما باید سریعا نور را بر روی سوژه ای که می خواهید در طول نوردهی روشن کنید، انداخته و مطمئن شوید که نور به طور یکنواخت در پیش زمینه پخش می شود. درست مانند روی هم انباشته شدن لایه های رنگ، رها کردن چراغ قوه در یک نقطه برای مدت زمان طولانی نیز به ایجاد قسمت های روشن تر منجر خواهد شد. به دست آوردن مقدار درست نور به آزمون و خطا نیاز دارد و من دوست دارم نور را از یک زاویه غیر مستقیم بتابانم تا سایه و بافت ایجاد کنم. گاهی اوقات «تعدیل» نور با قرار دادن یک پارچه روشن یا کیسه پلاستیکی بر روی چراغ قوه می تواند مفید باشد.

اینها چند نمونه هستند.

۱- یکی از دوستانم یک پنل LED را برای مدت زمان کوتاهی در طول نوردهی انجام شده در ایزو ۳۲۰۰، f/2.8 و ۲۰ ثانیه، رو به بالا به سمت این سنگ گرفت. نور در این عکس آزمایشی خیلی شدید بود.

۲- در این عکس ما نور را برای مدت زمان کوتاه تری روشن نگه داشتیم و با نزدیک تر کردن منبع نور به سنگ، نور را بیشتر بر روی آن متمرکز کردیم.

۳- این نسخه نهایی بعد از ویرایش است. ما مراحل نورپردازی را با سه سنگ دیگر در پیش زمینه تکرار کردیم و تصاویر در فتوشاپ روی هم انباشت شدند.

از هیچ نوری در این عکس استفاده نشده است.

یک چراغ قوه پوشانده شده با یک کیسه خرید پلاستیکی، گوشه قایق را روشن کرد تا نور رام تری ارائه دهد که با زمین های بسیار بازتابنده اطراف ترکیب شود. چراغ در تمام مدت ۱۵ ثانیه نوردهی در ایزو ۶۴۰۰ و f/3.5 روشن بود.

من ۷ عکس با استفاده از تنظیمات و نورپردازی یکسان گرفتم و در فتوشاپ با استفاده از انباشت میانه (median stacking) روی هم انباشت کردم تا بدون افزایش نویز، جزئیات بیشتری از کل صحنه بیرون بکشم.

این دو نوردهی است، آسمان یک عکس ردیابی شده با استفاده از astrotracer (ردیاب ستارگان) بر روی دوربین پنتاکس K-3II بود، اما به راحتی می توان آن را با یک عکس انجام داد. داخل کلبه با استفاده از یک پنل LED بر روی یک سه پایه روشن شد. این یک نوردهی ۲۰ ثانیه ای در ایزو ۳۲۰۰، f/2.8 است و نور روشن باقی ماند در حالیکه من به مدت ۲۰ ثانیه ثابت و بی حرکت ماندم. (آن رگه های زرد در بالا کرم های شب تاب هستند).

منابع نوری محیط

در عکاسی شب، نورهای خیابانی می توانند آزاردهنده باشند، اما گاهی اوقات شما می توانید از آنها به نفع خودتان استفاده کنید.

نور خیابانی در آن نزدیکی، روشنایی این انبار و سیلو را تامین کرد. این عکس در f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه گرفته شد.

از مهتاب و گرگ و میش نیز می توان به عنوان منابع نور استفاده کرد. این کار را می توان با نوردهی های واحد و برنامه ریزی دقیق انجام داد، اما ترکیب نوردهی های گرفته شده در زمان های مختلف از یک نقطه، زیرکانه ترین راه است.

برای این عکس، کهکشان راه شیری ۲۰ دقیقه قبل از بالا آمدن ماه گرفته شد. من از یک نوردهی ثانویه استفاده کردم، زمانی که ماه به اندازه کافی بالا بود تا همانطور که می بینید همه چیز را در پیش زمینه روشن کند. f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه.

لنزک: اگر قصد دارید از تکنیک ترکیب دو یا چند نوردهی (ترکیب چند عکس گرفته شده با نوردهی های متفاوت) استفاده کنید، قرار دادن دوربین روی سه پایه الزامی است – چراکه شما می خواهید کادر عکس ها دقیقا یکسان باشد.

در اینجا، از معبر پل روی رودخانه در هنگام پایین رفتن زودهنگام ماه در اوایل شب عکس گرفته شد. من ۲ ساعت بعد صبر کردم تا وقتی کهکشان راه شیری به نقطه مرکز پل رسید از آن عکس بگیرم. f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه.

زاویه دیگری از معبر پل روی رودخانه. این بار من از گرگ و میش صبح برای تامین روشنایی منظره استفاده کردم. از کهکشان راه شیری در ساعت ۳ صبح عکس گرفته شد، در حالی که از منظره حدود ۳ ساعت بعد، کمی قبل از طلوع آفتاب عکس گرفته شد. علاوه بر این، ۱۲ عکس پیش زمینه روی هم انباشت شدند تا نویز کاهش یابد. زمانی که گرگ و میش نجومی شروع می شود، یا درست قبل از اینکه تمام شود، بهترین زمان برای گرفتن این عکس هاست، چون نتیجه بیش از حد روشن نیست و به خوبی با آسمان شب ترکیب می شود.

این عکس ترکیب ۴ نوردهی است. در یکی از آنها با f/2.8، ایزو ۸۰۰، ۱۱۰ ثانیه، ستاره ها در آسمان ردیابی شدند. بیرون پل تنها با نور ستاره ها با یک نوردهی ۵ دقیقه ای در f/2.8، ایزو ۱۶۰۰ نورپردازی شد. داخل پل به مدت ۱۵ ثانیه با یک پنل LED روی سه پایه با f/2.8 و ایزو ۱۶۰۰ نورپردازی شد. دو نوردهی لازم بود تا جلو و پشت را پوشش دهند.

نویسنده: جسی تورنتون (Jesse Thornton)

وب سایت و صفحه اینستاگرام جسی تورنتون

www.reflectioninapool.com

instagram.com/reflectioninapool

منبع

برگرفته از: diyphotography