۴ نکته که هر عکاس باید برای حفظ تعادل بین فلاش ها و نور خورشید بداند

در این مقاله چگونگی ایجاد تعادل بین نور محیط با نور فلاش ها (استروب ها) را به شما آموزش می دهم. من عاشق عکاسی در این شرایط با نور محیط و نور فلاش هستم. من می خواهم نور محیط را در این منطقه زیبا با فلاش ها ترکیب کنم. روشی که من برای انجام این کار استفاده می کنم را در ادامه این مطلب با شما به اشتراک می گذارم.

اول از همه، سوژه را طوری قرار می دهم که نور خورشید از پشت سر او بتابد. من همیشه دوست دارم خورشید از پشت بتابد چون نور لبه یا حاشیه ای (rim light) خوبی بر روی کلاه و شانه هایش ایجاد می کند. اما قصد دارم او را تقریبا در سایه نگه دارم.

تنها همین نور لبه اندکی که می تابد، کمی هایلایت بر روی موها، پشت، و کلاه او به ما می دهد. اگر در نور مستقیم خورشید باشیم، یک (پارچه) شفاف بالای سر او می گیرم تا به نظر برسد که در سایه قرار دارد یا فقط از یک رفلکتور ساده استفاده می کنم تا نور خورشید به او نتابد.

یک دیافراگم برای اهداف خلاقانه انتخاب کنید

یک دیافراگم برای اهداف خلاقانه انتخاب کنید. چه مقدار عمق میدان می خواهید؟ آیا یک عمق میدان کم می خواهید یا زیاد؟ من یک عمق میدان کم می خواهم. می توانستم یک عمق میدان زیاد هم انتخاب کنم، اما این هدف خلاقانه من نیست.

در حال حاضر من یک عمق میدان کم می خواهم. بنابراین از دیافراگم f/5 استفاده می کنم. می توانم عمق میدان را از این هم کمتر کنم. اما عمق میدان کافی برای واضح و شارپ نگه داشتن صورت و سر سوژه می خواهم. و اجازه می دهم پس زمینه خارج از فوکوس باشد، و دیافراگم f/5 بر روی یک لنز ۱۵۰mm این کار را به خوبی انجام می دهد (من از لنز Tamron SP 70-200mm f/2.8 استفاده کردم). پس نکته شماره یک این است که دیافراگم خود را برای اهداف خلاقانه انتخاب کنید.

بیشتر بیاموزید: چگونه عکس شارپ بگیریم

سرعت شاتر را بر روی ۱/۲۰۰ ثانیه تنظیم کنید

گام شماره دو این است که سرعت شاتر را بر روی ۱/۲۰۰ ثانیه تنظیم کنید. علت این که من ۱/۲۰۰ ثانیه را انتخاب کردم این است که بدون نیاز به استفاده از همگام سازی با سرعت بالا، بخش عمده محیط اطراف در صحنه را حذف خواهد کرد. بنابراین سرعت شاتر من ۱/۲۰۰ ثانیه است، و f/5 را برای اهداف خلاقانه انتخاب کرده ام.

قدرت استروب را با دیافراگم تطبیق دهید

خب و اما اصل شماره سه. من قدرت استروب (فلاش) هایم را با دیافراگم ام تطبیق می دهم. من قدرت را کم یا زیاد می کنم تا وقتی که به میزان نور مناسب بر روی صورت او دست یابم. من فقط می خواهم استروب ها با دیافراگم منطبق باشند. به نور محیط اهمیتی نمی دهم. اهمیتی نمی دهم تصویر چقدر تاریک به نظر می رسد. فقط می خواهم استروب ها بر روی صورت او درست به نظر برسند. (من از استروب Westcott FJ400 و سافت باکس Westcott 2’x3’ استفاده می کنم).

بنابراین در دیافراگم f/5، یک عکس با سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه می گیرم و فقط نگاه می کنم که چه چیزی به دست می آورم. در اینجا استروب ها عالی هستند. من آنها را کم و زیاد کرده ام، و تنظیمات لازم را بر رویشان انجام داده ام. من از قبل آن استروب را در یک موقعیت خوب قرار داده ام، و برای به دست آوردن یک صورت روشن تر، آن را کمی رو به بالا کج کردم. اما پس زمینه خیلی تاریک است.

سرعت شاتر را کاهش دهید تا پس زمینه را روشن تر کنید

خب شماره چهار، من اکنون شروع به کاهش سرعت شاترم (تنظیم سرعت شاتر آهسته تر) می کنم تا وقتی که آنچه را در پس زمینه می بینم دوست داشته باشم. بنابراین از ۱/۲۰۰ ثانیه به ۱/۱۰۰ ثانیه می روم. اکنون پس زمینه روشن تر می شود. من آنچه که می بینم را دوست دارم. حالا آن را به ۱/۵۰ ثانیه تغییر می دهم و پس زمینه کمی جان می گیرد. فکر می کنم حتی تا ۱/۳۰ ثانیه هم می توانم بروم. بله، من یک پس زمینه زیبا به دست آوردم که به نظر می رسد سوژه با آن ادغام شده است. اینطور به نظر نمی رسد که استروب ها او را روشن می کنند. به نظر می رسد که فقط نور درخشان محیط در صحنه وجود دارد و خارق العاده به نظر می رسد.

فرمول

پس یک فرمول ساده وجود دارد:

۱ – دیافراگم خود را برای اهداف خلاقانه انتخاب کنید.

۲ – سرعت شاتر خود را بر روی ۱/۲۰۰ ثانیه تنظیم کنید.

۳ – قدرت استروب خود را متعادل کنید، آن را کم و زیاد کنید تا وقتی که با دیافراگم منطبق شود.

۴ – سپس شروع به آهسته تر کردن سرعت شاتر کنید تا وقتی که ظاهر پس زمینه را دوست داشته باشید.

و در نهایت سوژه و پس زمینه با هم ادغام می شوند. من می خواهم چند عکس دیگر بگیرم.

اکنون شروع به گشتن به دنبال نقاط روشن در تصویر می کنم، و همین حالا می توانم یکی پیدا کنم. می توانید ببینید که درست بالای شانه هایش یک نقطه بسیار روشن در آن پشت وجود دارد. من فقط می خواهم دوربینم را کمی جابجا کنم، لازم نیست خیلی زیاد باشد. و می خواهم از شر آن نقطه روشن خلاص شوم.

خب اینها دو تصویر بدون استروب و با استروب هستند. می توانید تفاوت را ببینید. تنها اضافه کردن کمی نور فلاش تصویر را باز و روشن می کند و باعث می شود فوق العاده به نظر برسد. من اول با حذف بیشترین مقدار ممکن از نور محیط که می توانستم، به آنجا رسیدم. پس از آن استروب را با دیافراگم ام تنظیم کردم، و سپس نور محیط را اضافه کردم تا وقتی که از ظاهر عکس راضی شدم.

این فرمول به شما اجازه می دهد تا از شر تمام نور محیط بر روی صورت او خلاص شوید. فقط ببینید استروب قرار است چه کاری انجام دهد، سپس مطمئن شوید که نور استروب را دوست دارید و پس از آن دیافراگم خود را تنظیم کنید.

سپس شما نور محیط را برمی گردانید و یک پیوند عالی بین استروب و نور محیط به دست می آورید. گاهی اوقات ممکن است نور محیط زیادی بر روی صورت او وجود داشته باشد. برخی مواقع دیگر ممکن است زیاد نباشد. اما من به پس زمینه نیز نگاه می کنم و سعی می کنم آن را نیز با صورت سوژه متعادل کنم. بنابراین همانطور که شاتر را طولانی و طولانی تر می کنم به آن دو نیز نگاه می کنم، و نور محیط بیشتر و بیشتری اضافه می کنم تا وقتی که آنچه به دست می آورم را دوست داشته باشم.

اگر این کار را در غروب آفتاب انجام می دهید، می توانید سرعت شاتر را آهسته تر هم تنظیم کنید مثلا تا یک ثانیه، دو ثانیه و غیره. و این یک آسمان آبی واقعا عمیق به شما می دهد که خارق العاده به نظر می رسد.

این فرمولی است که با آن می توانید فلاش های خود را در نور محیط بیرون متعادل کنید. خب بیایید یک جمع بندی بکنیم.

این چهار گام را برای ایجاد تعادل بین نور فلاش و نور محیط دنبال کنید تا هر بار به سرعت، به طور موثر، و خلاقانه، تصاویر زیبایی به دست آورید. دیافراگم خود را انتخاب کنید، سرعت شاتر خود را بر روی ۱/۲۰۰ ثانیه قرار دهید. فلاش ها را با دیافراگم خود تنظیم کنید و سپس سرعت شاتر خود را آهسته تر تنظیم کنید، تا وقتی که تطابق بین نور محیط و فلاش ها را دوست داشته باشید و عکس بگیرید. به همین سادگی.

نویسنده: جی مورگان (Jay P. Morgan)