آموزش عکاسی از کهکشان راه شیری برای عکاسان نجومی تازه کار

آسمان شب یکی از زیباترین سوژه هایی است که یک عکاس می تواند انتخاب کند؛ اما ثبت صحیح این نوع عکس ها نیازمند پشتکار و مهارت است. در این مطلب آموزشی عکاسی نجومی لنزک،‌ دیوید کلپ (David Clapp)، استاد عکاسی، عکاسی از راه شیری با تجهیزاتی که در اختیار دارید را شرح می دهد.

سال ها پیش زمانی که کار با دوربین های دیجیتال را شروع کردم، توسط زیبایی های آسمان شب تحت تاثیر قرار گرفتم. دوربین DSLR اول من Canon 5D بود. با وجود محدودیت های عملکردی و کیفیتی،‌ آغازگر راه عکاسی من و دریچه ای به سوی عکاسی نجومی (astrophotography) بود.

امروزه فرقی نمی کند که دوربین DSLR ارزان قیمت دارید یا از انواع فوق حرفه ای آن ها استفاده می کنید، چراکه همه آن ها قابلیت عکاسی در شب را دارند.

بزرگترین مشکلی که در ابتدای کار عکاسی نجومی از آن رنج می بردم ایزوی محدود دوربینم بود. با استفاده از این دوربین امکان عکاسی با ایزوی بالاتر از ۶۴۰ بدون نویز بیش از حد وجود نداشت.

امروزه اغلب دوربین های دیجیتال SLR مدرن قابلیت عکاسی با ایزوی ۳۲۰۰ را دارند که دسترسی خیلی بیشتری در آسمان تاریک ایجاد می کنند و در نتیجه میزان عکاسی از کهکشان راه شیری به شدت گسترش یافته است.

با اینکه محدودیت هایی در دیدن میزان روشنایی آسمان وجود دارد، اما دوربین قابلیت زیادی در نمایان کردن دنیای پنهان آسمان دارد.

در ابتدا شروع به عکاسی از آسمان زیر نور ماه کردم، چرا که در این حالت نور کافی برای روشن کردن مناظر موجود است. در عکاسی از کهکشان راه شیری چند تلاش ناموفق داشتم، اما عکس ها امیدهایی در جهت پیشرفت نشان می دادند . سپس به سرعت به این نتیجه رسیدم که بهترین نتایج در تاریکی مطلق به وجودخواهد آمد. حالتی که هیچ نوری جز روشنایی خود کهکشان وجود ندارد.

نور ماه و نورهای شهری دشمن شما هستند، حتی اگر در فاصله دوری باشند. پس نحوه انتخاب محل عکاسی بسیار اهمیت دارد.

عکس از Esen Tunar

بهترین محل برای عکاسی از کهکشان راه شیری

من در نزدیکی پارک ملی دارتمور در جنوب انگلستان زندگی می کنم، که بین سه شهر بزرگ قرار گرفته است. حتی در آسمان صاف، زمانیکه آسمان پر از ستاره است، در همه جهت رنگی نارنجی در فضا مشاهده می شود – جز جهت عمودی به سمت بالا.

بعد از ملاقات با یک کارشناس نجوم، وی توضیح داد که جهت موفقیت در کار، تاریکی آسمان و رطوبت کم هوا از عوامل تاثیر گذار هستند که هیچ کدام از آن ها به سادگی در انگلستان یافت نمی شوند.

بهترین محل جهت این کار کویر است. من موفق شدم تا عکس هایی خوبی در دره مرگ کالیفرنیا ثبت کنم، اما عکاسی در نزدیکی خط استوا بهترین گزینه است؛ به دلیل چگالی زیاد ستارگان آسمان تاریک، رطوبت کم و زاویه دوربین.

حالت گازی مرکز کهکشان راه شیری در نزدیکی خط استوا جلوه بیشتری می یابد، در نتیجه شهرهایی مانند تنریف، هاوایی و صحرای آتاکاما بهترین مکان ها برای ستاره شناسان و عکاسان نجومی هستند.

اگر قصد سفر به این مکان ها را ندارید به دنبال نواحی ای در اطراف شهرتان بگردید که آسمان تاریک باشد و هاله های نور شهری وجود نداشته باشد.

سپس به دنبال ترکیب بندی ای بگردید که معابر جغرافیایی را در بربگیرد ـ کوهستان ها و خطوط ساحلی جهت این ترکیب بندی مناسب هستند.

عکس از Esen Tunar

تجهزات مورد نیاز برای عکاسی از کهکشان راه شیری

دقیقا چه تجهیزاتی لازم است در کوله پشتی خود داشته باشید تا بتوانید این نوع عکاسی را انجام دهید؟ تنها تجهیزات مورد نیاز: لنز سریع و گران قیمت است؟ پاسخ این است که می تواند کمک کند اما ضروری نیست. لازم است که لنزی با حداقل های کیفیتی داشته باشید، لنزی که به اندازه کافی واید باشد. اما اگر انتخاب های تجهیزات عکاسان نجومی را مشاهد کنید، متعجب خواهید شد.

اگر قصد عکاسی از کهکشان راه شیری به عنوان قسمتی از عکس منظره را دارید، (که من توصیه می کنم کار را بدین شکل آغاز کنید) لنزی زاویه باز (واید) با بیشینه قطر دیافراگم f2.8 مناسب خواهد بود. کهکشان را به صورت مورب در قاب تصویر قرار دهید و اگر لازم است مناظر را با چراغ قوه نور پردازی کنید.

من از لنز Canon 24mm f/1.4 Mark II استفاده می کنم، اما به ندرت دیافراگم f/1.4 لنز را به کار می گیرم. برای داشتن وینیت (vignette) کمتر و گوشه های کادر واضح و شارپ تر، دیافراگم با ضریب f/2 را به کار می گیرم.

انتخاب دیگر من لنز ۳۵ـ۱۶ میلیمتر f/4 IS است که به داشتن گوشه های خیلی شارپ شهرت دارد . اما F/4 بدین معنا است که سرعت شاتر بسیار آهسته تر خواهد بود.

تصور کنید که هر دو این لنزها را در اختیار دارید . اگر با ۱۶-۳۵ f/4L IS با دیافراگم f/4 عکاسی کنید، در ایزوی ۳۲۰۰، سرعت شاتر حدودا ۲۰ ثانیه خواهد بود.

اگر از لنز ۲۴mm f/1.4 mk2 با دیافراگم f/1.4 استفاده کنید، سرعت شاتر به مراتب سریع تر خواهد شد (برای شرایط نوری مشابه حدودا ۵ ثانیه).

دیافگرام باز بدین معناست که نور بیشتری وارد لنز می شود و جزئیات بیشتری نمایان خواهد شد، اما به شرطی که لنز در دیافراگم های باز کیفیت اپیتکی مناسبی داشته باشد.

هر چه زمان باز بودن دیافراگم بیشتر باشد، چرخش زمین بیشتر خواهد بود و رد ستارگان مشاهده خواهد شد… اما مشکل دیگری وجود دارد…. فاصله کانونی.

عکس از Esen Tunar

بهترین فاصله کانونی برای عکاسی از راه شیری

هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد، برای حصول عکسی واضح و شارپ سرعت شاتر باید کوتاه تر (سریع تر) باشد. فاصله کانونی حرکات ستارگان در کهکشان را بزرگ نمایی می کند. با این که لنز۵۰mm f/1.4 یکی از گزینه های مناسب به نظر می رسد، اما فاصله کانونی نسبتا بیشتر آن باعث می شود نیاز به سرعت شاتر کوتاه تر بیشتر شود.

با این که لنزهایی مانند ۷۰-۲۰۰ f/2.8 برای عکاسی در نور کم عالی هستند، در زمینه های دیگر مشکل ساز می شوند. پس اسن تونار، عکاس نجومی چگونه این عکس عالی و با جزئیات را با این لنز ثبت کرده است؟ پاسخ در استفاده از مونت ردیابی ستارگان (astronomical tracking mount) است.

استفاده از مونت ردیابی برای عکاسی نجومی

این ابزار فوق العاده، کمک زیادی در این زمینه به شما می کند. بدین صورت که دیگر محدودیتی در سرعت شاتر و نوع لنز مورد استفاده نخواهید داشت.

با استفاده از این دستگاه، دوربین و لنز در جهت چرخش زمین حرکت کرده و اثر حرکت ستارگان (ایجاد رد ستارگان یا star trails) خنثی می شود. در این حالت می توانید حتی با نوردهی طولانی، تصویری کاملا شارپ داشته باشید. همچنین توسط نوردهی های چندگانه می توانید با استفاده از لنزهای با سرعت کم اما شارپ تر، به اعماق آسمان نفوذ کنید.

اگر به عکاسی از کهکشان راه شیری فکر می کنید، سعی کنید آن را با ترکیب بندی منظره آغاز کنید. اگر آسمان شب شما را جذب کرد، آنگاه روی لنز های با کیفیت تر و مونت های ردیاب (tracking mount)، سرمایه گذاری کنید.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World