آموزش تنظیمات دوربین برای مبتدیان عکاسی از کنسرت

این آموزش برای مبتدیان عکاسی از کنسرت در نظر گرفته شده است. اگر شما یک دوربین DSLR دارید و به یادگیری نحوه کنترل تنظیمات دوربین خود برای گرفتن عکس های عالی در کنسرت ها یا رویداد های مشابه علاقه مند هستید، این آموزش لنزک برای شماست. اگر شما یک عکاس با تجربه هستید که قبلا از نمایش ها عکاسی نکرده است، ممکن است اطلاعات مفیدی در این مطلب همراه با نکات زیادی که در حال حاضر می دانید، وجود داشته باشد. به دلیل پایه ای بودن آموزش (پرداختن به مقدمات عکاسی مثل نوردهی، نورسنجی و فوکوس) و همچنین در بر داشتن نکاتی که می توانند برای عکاسی در شرایط کم نور یا دارای حرکت زیاد مورد استفاده قرار گیرند، مطالعه این مطلب را به همه لنزکی های عزیز توصیه می کنیم.

اول از همه: هیچ تنظیمات دوربین کامل و بی نقصی برای عکاسی از کنسرت وجود ندارد.

هر موقعیت نیازمند تنظیمات دوربین متفاوتی است که بر اساس عوامل بی شماری می باشند. چقدر نور وجود دارد؟ آیا سوژه در حال حرکت است؟ من چقدر عمق میدان می خواهم؟ آیا اشکالی ندارد که عکس های من دانه دانه (نویز دار) باشند؟

اغلب به طور خاص از عکاسان موسیقی سوال می شود «از چه تنظیماتی استفاده می کنید؟» هر عکاس کنسرت، یا هر عکاس به طور کلی، می داند که پاسخ این سوال چندان مفید نخواهد بود، چون تنظیمات شما به طور مداوم با توجه به وضعیت تغییر می کند. آنچه مفید است به دست آوردن یک درک پایه از این که هر تنظیمات چطور عمل می کند، هر تنظیمات را تا چه حدی می توانید پیش ببرید، و یک پایه برای شروع عکاسی در آن است.

بسیاری از مبتدیان عکاسی به سمت عکاسی از کنسرت کشیده می شوند، چون جای جذابی برای شروع است! شما به گروه های موسیقی نزدیک می شوید و از مصاحبت با آنها لذت می برید، فرصت ثبت صدها لحظه با ارزش برای عکاس» را دارید، و با عکاسی خود کار نیز می کنید. علیرغم جذب مبتدیان، عکاسی از یک کنسرت یکی از سخت ترین شرایط برای هر عکاس است. نور بسیار کم، شرایط نوری دائما در حال تغییر، و سوژه های به سرعت در حال حرکت، گرفتن عکس های عالی را بسیار سخت می کنند.

هنگامی که شما برای اولین بار عکاسی از کنسرت را آغاز می کنید، به احتمال زیاد با نمایش های محلی کوچک شروع می کنید تا مجموعه نمونه کارهای خود را بسازید. گاهی اوقات این نمایش ها بدترین شرایط نورپردازی را دارند، که کار را بسیار سخت می کند. اما خبر خوب این است که هیچ کس اهمیت نمی دهد اگر شما دوربینتان را آنجا بیاورید، و برای خودتان عکاسی کنید، بنابراین هیچ فشاری وجود ندارد و شما می توانید با خیال راحت آزمایش و تمرین کنید!

اگر هنوز یک «لنز سریع» ندارید، Yongnuo 50mm f/1.8 به عنوان اولین لنز برای عکاسی از کنسرت، گزینه خوبی برای شروع است.

لنزک: به لنزی که بیشینه گشودگی دیافراگم بزرگ تری داشته باشد (ضریب اف کوچکی مثل f/1.8)، «لنز سریع» گفته می شود، چراکه اجازه تنظیم سرعت شاتر های سریع تر را می دهد.

نگاهی سریع به تنظیمات پایه دوربین

مُد نوردهی: دستی (Manual)

سرعت شاتر: ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریع تر

دیافراگم: کاملا باز (f/1.4-f/2.8)

ایزو: بالاترین حد ممکن؛ ماکزیمم ۳۲۰۰

تراز سفیدی: WB خودکار

فوکوس خودکار: متوالی (Al-Servo)

حالت عکاسی: متوالی (پیوسته)

نورسنجی: N/A

کیفیت تصویر: RAW

تنظیمات دوربین برای عکاسی از کنسرت

تمام تنظیمات دوربین شما با هم ترکیب می شوند تا به یک تصویر با نوردهی مناسب منجر شوند. داشتن یک درک پایه از مثلث نوردهی مهم است، و به شما کمک می کند تا بفهمید چطور باید تنظیمات خود را برای هر وضعیت تغییر دهید.

در واقع، مثلث نوردهی به دست آوردن نوردهی صحیح را بسته به سه چیز بیان می کند:

ایزو – سنسور دوربین شما نسبت به نور چقدر حساس است

سرعت شاتر – شاتر چه مدت باز می ماند تا به نور اجازه ورود دهد

دیافراگم – اندازه گشایش لنز شما، که اجازه می دهد نور وارد شود

در عکاسی از کنسرت، شما دائما در حال تلاش هستید تا اجازه ورود بیشترین مقدار نور ممکن را بدهید. بنابراین می خواهید که دیافراگم کاملا باز، ایزو بالا، و سرعت شاتر پایین باشد… اما اگر زیاده روی کنید عواقبی برای هر یک از این تنظیمات وجود دارد. ما به هر یک از این تنظیمات و عواقب فراتر رفتن از محدودیت های آنها خواهیم پرداخت.

مُد نوردهی: دستی

عکاسی در مُد نوردهی دستی (M) بیشترین کنترل را بر نوردهی تصویر به شما می دهد. شما می خواهید قادر به تغییر سریع تنظیمات خود برای غلبه بر شرایط نوری در حال تغییر، به خصوص هنگام عکاسی از کنسرت باشید.

برخی از افراد ممکن است مدهای AV (اولویت دیافراگم) یا TV (اولویت شاتر) را برای عکاسی از نمایش ها توصیه کنند، اما من آنها را توصیه نمی کنم چون شما به کنترل کامل بر دیافراگم، ایزو، و سرعت شاتر برای تنظیم بر اساس موقعیت نیاز دارید. جنبه مثبت دیگر این است که عکاسی به صورت دستی به سرعت شما را مجبور خواهد کرد تا یاد بگیرید چطور هر تنظیمات بر تصویر شما تاثیر می گذارد و به همین دلیل شما عکاس بهتری خواهید شد!

لنزک: یکی از نکاتی که به شما عزیزان توصیه می کنیم، تمرین برای تسلط پیدا کردن بر اعمال تنظیمات یا تنظیم سریع دوربین است. اینکه بتوانید سریع و بدون فکر، حتی در تاریکی، برای مثال سرعت شاتر را تغییر دهید. در عکاسی از رویداد هایی مثل کنسرت، عکاسی حیات وحش و یا عکاسی از برخی ورزش ها، صحنه ها و لحظات ناب خیلی سریع اتفاق افتاده و ناپدید می شوند. بنابراین علاوه بر اینکه مهم است توجه خود را به اطراف خود یا صحنه نگه دارید، باید دست تان نیز در کار کردن با دوربین خود روان و سریع باشد تا در صورت نیاز به تغییر تنظیمات لحظه ای ناب را از دست ندهید.

سرعت شاتر: ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریعتر

در حالت ایده آل سرعت شاتر شما باید تا جایی که ممکن است سریع باشد، به اندازه ای که وضوح را حفظ کنید و سوژه ها تار نشوند، و در عین حال عکس هم به اندازه کافی روشن باشد.

اگر سرعت شاتر شما بیش از حد آهسته باشد، وقتی سوژه ها در کادر حرکت می کنند شما ماتی حرکت (motion blur) به دست می آورید. این یک چالش بزرگ در عکاسی از کنسرت است، چراکه در آن سوژه های شما دائما در حال حرکت هستند و شما واقعا باید حرکت را متوقف یا فریز کنید.

۱/۲۵۰ ثانیه پایه خوبی است، اما یک قانون نیست. این سرعت بیشتر حرکت را به خوبی ثبت می کند، و اجازه می دهد نور کافی وارد شود بنابراین شما مجبور نیستید تنظیمات دیگر خود را بیش از حد تغییر دهید. اگر نورپردازی نمایش روشن است، و شرایط به شما اجازه می دهد تا سرعت شاتر خود را به چیزی مانند ۱/۴۰۰ یا ۱/۶۴۰ ثانیه افزایش دهید، آن وقت می توانید حرکت را به خوبی متوقف کنید.

در شرایط خیلی کم نور، ممکن است مجبور شوید سرعت شاتر خود را به زیر ۱/۲۵۰ ثانیه کاهش دهید. شما می توانید این کار را انجام دهید، اما باید در مورد سرعت آهسته تر از ۱/۱۰۰ ثانیه مراقب باشید، حتی اگر سوژه ها خیلی حرکت نمی کنند. بر روی صفحه پیش نمایش دوربینتان سخت می توانید بگویید که آیا مقدار کمی ماتی حرکت دارید یا نه، اما واقعا ناراحت کننده است که به خانه بروید و ببینید همه عکس هایتان تار و فاقد وضوح (شارپنس) هستند.

اینها چند نمونه خوب از «متوقف یا فریز کردن حرکت» در یک لحظه ناب هستند:

با استفاده از یک سرعت شاتر سریع، من توانستم پریدن خواننده را در کادر متوقف کنم؛ که یکی از جالب ترین لحظات بود.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۴۰۰، دیافراگم f/2.8، ایزو ۲۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، کانن ۱۶-۳۵mm f/2.8L II

برای این عکس من سرعت شاترم را بر روی ۱/۱۰۰۰ ثانیه قرار دادم، چون نمی خواستم کاغذ رنگی های در حال افتادن تار شوند. عکاسی در مد دستی و توانایی تغییر سریع سرعت شاترم به من اجازه داد تا این لحظه را ثبت کنم.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۱۰۰۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۱۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 6D، کانن ۱۶-۳۵mmm f/2.8L II

دیافراگم: f/1.4 – f/2.8+

برای عکاسی از کنسرت ها، شما به یک لنز «سریع» تخصصی نیاز دارید که اجازه استفاده از یک دیافراگم با ضریب اف (f-number) کوچک را می دهد. آنها اغلب واقعا گران قیمت هستند، اما گزینه های مختلف لنز تقریبا با هر قیمتی وجود دارد. این لنزها اجازه ورود نور بیشتر را می دهند به طوری که شما مجبور نیستید سرعت شاتر خود را خیلی آهسته یا ایزو را واقعا زیاد کنید (بعدا به این مورد خواهیم رسید) تا تصاویر به اندازه کافی روشنی به دست آورید.

شما اغلب با باز ترین دیافراگم ممکن عکس می گیرید، یعنی از کوچک ترین ضریب اف که لنزتان اجازه می دهد استفاده می کنید. یک عیب آن این است که هرچه ضریب اف شما عدد کوچک تری (دیافراگم باز تر) باشد، عمق میدان کم تری خواهید داشت، و عکس شما به اندازه وقتی که یک ضریب اف بزرگتر تنظیم می کردید شارپ نمی شود. این امر می تواند به از دست دادن نقطه فوکوس شما منجر شود، اما لنزها و دوربین های خوب کمتر در این مورد دچار مشکل می شوند.

اما داشتن یک عمق میدان کم می تواند افکتی عالی برای استفاده باشد، حتی اگر به معنی از دست دادن چند عکس باشد. این کار می تواند عکس های شما را جالب تر کند، به خصوص اگر به سوژه خود نزدیک باشید. این امر به طور موثر سوژه و پس زمینه شما را از هم جدا می کند. اینها چند نمونه هستند.

لنزک: عمق میدان کم، به عکاس اجازه می دهد روی سوژه فوکوس کرده و آن را واضح و شارپ ثبت کند، در عین حال پس زمینه ای مات داشته باشد – یا به عبارتی سوژه و پس زمینه را از هم جدا کند. اگر با عمق میدان آشنایی کامل ندارید، «عمق میدان را عمقی یاد بگیرید».

در این تصویر، می توانید ببینید که کل بدن سوژه در فوکوس است، در حالیکه دست ها در جلو یا پیش زمینه تصویر، و همچنین ابر ها و ساختمان در پشت یا پس زمینه تار هستند.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۲۰۰۰ ثانیه، دیافراگم f/1.8، ایزو ۱۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، سیگما ۵۰mm f/1.4 EX DG HSM

می بینید که ست درام و صحنه پشت سوژه، و همچنین جلوی صحنه با سیم میکروفون تار هستند. به دلیل عمق میدان کم، سطح بسیار باریکی از این تصویر در فوکوس است – شاید ۱۵ سانتیمتر یا بیشتر. شما می توانید این سطح را با توجه به این که چطور صورت و شانه های سوژه در فوکوس هستند شناسایی کنید، اما نزدیک ترین انتهای میکروفون و همچنین بازوی سمت چپ او خارج از فوکوس هستند.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۵۰۰ ثانیه، دیافراگم f/1.4، ایزو ۱۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، کانن ۳۵mm f/1.4L

ایزو: ۳۲۰۰-۵۰۰

اثر ایزو (ISO) بر روی عکس های شما بسیار ساده است؛ اگر ایزوی شما بالا باشد، در عکس هایتان دانه دانه یا نویز خواهید داشت، اگر پایین باشد نه.

اگر می خواهید عکس های به اندازه کافی روشن بگیرید، ایزو ممکن است اولین چیزی باشد که باید آن را تنظیم کنید. کمی نویز بیشتر در تصویر شما بهتر از داشتن یک عکس تار از مهم ترین عکس های شب نمایش است که شما به خاطر سرعت شاتر زیادی آهسته خود به دست آورده اید. شما معمولا با یک دیافراگم کاملا باز عکس می گیرید بنابراین برای افزایش نوردهی یا روشن تر کردن تصویر گزینه دیگری جز بالا بردن ایزو (افزایش حساسیت سنسور به نور) پیش رو ندارید.

توانایی دوربین ها در رابطه با ایزو های بالا و میزان نویز ایجاد شده متفاوت است. برخی از دوربین های DSLR قابل توجه در سمت کانن شامل کانن EOS 6D و کانن EOS 5D Mark III هستند. با دوربین هایی مانند اینها، شما قادر به تنظیم ایزوی خود به سطوح بالا مانند ۶۴۰۰ خواهید بود، بدون این که در نهایت تصویری بیش از حد دانه دانه (نویز دار) و غیر قابل استفاده داشته باشید.

صرف نظر از اینکه چه دوربینی دارید، من پیشنهاد می کنم که ایزوی خود را از ۵۰۰ یا بیشتر شروع کنید، و سپس اگر خواستید تصویرتان روشن تر باشد سریع آن را تا ۲۰۰۰ افزایش دهید. نقطه بهینه شما باید چیزی بین ۱۲۵۰-۱۰۰ باشد، قبل از این که دانه دانه یا نویز قابل توجهی در عکس های شما نمایان شود. شما باید دوربین خود را تست کنید تا ببینید عکس در سطوح ایزوی بالاتر از آن چطور به نظر می رسد – اگر عالی به نظر نمی رسید، باید برای افزایش نوردهی سرعت شاتر یا دیافراگم خود را تنظیم کنید.

اینها چند نمونه از عکس هایی با ایزوی بالا هستند:

به وضوح می توانید دانه دانه ها را در این عکس ببینید، که به خصوص در تُن های میانی مشهود است. حتی با سرعت شاتر خیلی آهسته و دیافراگم کاملا باز، من مجبور شدم ایزو را مقدار زیادی افزایش دهم. خوشبختانه تصویر هنوز هم قابل استفاده است، چون کانن ۶D خیلی خوب با تنظیمات ایزوی بالا کار می کند.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۱۶۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۵۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 6D، کانن ۷۰-۲۰۰mm f/2.8L IS II USM

این عکس با کانن ۵d Mkii قدیمی من گرفته شده، که ایزوی بالا را به خوبی دوربین فعلی ام کنترل نمی کرد. می توانید به وضوح دانه دانه ها را در سرتاسر تصویر ببینید، که من معتقدم از جلوه این عکس می کاهد.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۱۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، Tokina 11-16mm f/2.8

تراز سفیدی: WB خودکار

رها کردن تراز سفیدی بر روی حالت خودکار بهترین کاری است که شما به عنوان یک مبتدی می توانید انجام دهید. همانطور که به بقیه تنظیمات دوربین خود می پردازید، می توانید شروع به یادگیری کمی بیشتر در مورد نحوه کار تراز سفیدی، و نحوه تنظیم آن برای به دست آوردن رنگ های هماهنگ و سازگار در کل مجموعه تصاویر خود کنید. با این حال در موقعیت هایی مانند کنسرت، رنگ چراغ ها اغلب تغییر می کند که این کار را تقریبا بی فایده می کند. تا زمانی که شما در حال عکاسی در فرمت RAW و نه JPEG هستید، قادر به تنظیم درجه حرارت رنگ و ته رنگ در یک نرم افزار ویرایش مانند ادوبی لایت روم خواهید بود.

بیشتر بخوانید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ

فوکوس خودکار: Al-Servo

معادل نیکون برای Al-Servo بر روی کانن AF-C است. این یک مد فوکوس پیوسته یا متوالی است، که به ردیابی سوژه شما و نقطه فوکوس همانطور که در میان کادر حرکت می کند، کمک می کند. هنگام عکاسی سریع از سوژه های متحرک مانند کاری که عکاسان کنسرت تقریبا همیشه انجام می دهند، فوکوس متوالی یک مزیت بزرگ است.

یک تکنیک مفید برای عکاسان کنسرت فوکوس با دکمه عقب دوربین است، که به شما اجازه می دهد تا دکمه دیگری را بر روی دوربین خود تنظیم کنید که مسئول فوکوس کردن باشد. برای کسب آموزش بیشتر در این زمینه شماره ۸ مطلب «بهترین تکنیک های فوکوس» لنزک را مطالعه نمایید.

حالت عکاسی: متوالی

هر دوربین DSLR یک حالت عکاسی (Drive Mode) متوالی دارد، که در آن شما قادر به گرفتن صدها عکس به صورت پی در پی می باشید. اوایل ممکن است پیش بیاید دکمه شاتر را کمی محکم فشار دهید یا طولانی نگه دارید و تعدادی عکس تصادفی ناخواسته بگیرید، اما خیلی زود به این مُد عادت خواهید کرد و یاد می گیرید که چطور فشار درست را به کار ببرید تا زمانی که می خواهید، به صورت پی در پی چند عکس بگیرید.

این مسلما مُد عکاسی مهمی برای ثبت لحظات ناب یک مجموعه است؛ پرش، چرخش، حرکت موها، و غیره. شما باید مطمئن شوید که به عنوان مثال بالاترین نقطه پرش را ثبت می کنید، و به جای تنها گرفتن یک عکس و امید به این که خوب از کار در می آید، عکاسی متوالی به شما اجازه می دهد تا از هر چیزی چندین فریم بگیرید تا بتوانید بهترین آنها را انتخاب کنید.

نورسنجی: نورسنجی نقطه ای

زمانیکه در حال عکاسی در مُد نوردهی دستی (manual) باشید، تنظیمات نورسنجی دوربین تان روی نوردهی عکس تاثیری نخواهد داشت. اگر از مُد نوردهی دیگری مانند AV یا TV استفاده می کنید، سیستم نورسنجی با تغییر خودکار تنظیمات (تغییر سرعت شاتر یا دیافراگم) از طرف شما برای به دست آوردن نوردهی صحیح کار می کند. با این حال زمانی که درون منظره یاب دوربین در مُد نوردهی دستی نگاه می کنید، نورسنج می تواند به عنوان یک راهنما در یافتن راهی برای رسیدن به نوردهی مورد نظرتان مفید باشد.

زمانی که در منظره یاب دوربین خود نگاه می کنید، به آسانی قادر به فهمیدن نورسنجی خود خواهید بود. زمانی که شاخص در سمت راست قرار داشته باشد سیستم نورسنجی دارد به شما می گوید که نوردهی عکس بیش از حد خواهد شد. و زمانی که در سمت چپ قرار داشته باشد، می گوید که نوردهی ناکافی است.

از آنجا که کنتراست یا تضاد نوری زیادی بین هنرمند و پس زمینه وجود دارد، برخی از مُدهای نورسنجی نسبت به بقیه خوانش های مفیدتری به شما می دهند. نورسنجی نقطه ای (Spot metering) معمولا مفیدترین مُد برای عکاسی از کنسرت است، و با ارزیابی نحوه نوردهی درستِ تنها یک نقطه کار می کند؛ نقطه فوکوس شما. این مفید است چون نقطه فوکوس شما تقریبا همیشه چهره هنرمند خواهد بود، که بخشی از تصویر است که نوردهی درست آن از همه مهم تر می باشد.

سایر مدهای نورسنجی در زمینه عکاسی از کنسرت به این اندازه مفید نیستند. نورسنجی Evaluative (یا «ماتریسی») نوردهی را با در نظر گرفتن نقطه فوکوس شما، و همچنین عواملی در بخش های دیگر تصویر محاسبه می کند. این مد نورسنجی می تواند برای استفاده های دیگر عالی باشد، اما هنگام عکاسی از نمایش ها، تنها خوانش نوردهی ای که مهم است چهره هنرمند یا ویژگی خاصی است که شما می خواهید برای آن نوردهی کنید. نورسنجی مرکز محور (Center-weighted) تنها مرکز کادر را می سنجد. این مد نیز ایده آل نیست، چون ما همیشه سوژه هایمان را دقیقا در مرکز کادربندی نمی کنیم.

کیفیت تصویر: RAW

تصاویر RAW مزایای زیادی نسبت به تصاویر JPEG دارند. فایل های خام یا RAW اطلاعات بسیار بیشتری را ذخیره می کنند، که به شما اجازه می دهد تا عکس های خود را به یک نرم افزار ویرایش مانند ادوبی لایت روم ببرید و تراز سفیدی، نوردهی، و بسیاری از تنظیمات دیگر را تنظیم کنید. این یک مزیت فوق العاده است! شما می توانید برخی از تنظیماتتان را اشتباه انجام دهید، یا غیر فعال کنید، و با این حال به یک عکس نهایی فوق العاده برسید. ثبت اطلاعات بیشتر می تواند به تنظیم سایه ها و قسمت های روشن تصویر در پس پردازش کمک کرده، که ویرایش را بسیار ساده تر می کند. به دلیل این قابلیت ها، فایل های RAW حجم خیلی بیشتری از JPEG دارند. با وجود تفاوت حجم، عکاسی در فرمت JPEG ارزش ندارد. کارت های SD و CF، و همینطور هارد دیسک ها این روزها ارزان قیمت هستند.

این یک مثال غیر افراطی از انعطاف پذیری ای است که عکاسی در فرمت RAW می تواند به شما بدهد:

(چپ) قبل از ویرایش: اگر این عکس در فرمت JPEG گرفته شده بود، بسیاری از جزئیات سایه ها در روند ویرایش کاملا از دست می رفت، همانطور که می توانید ببینید بیشتر این تصویر بسیار تاریک است. (راست) بعد از ویرایش: اما بعد از ویرایش، من می توانم سایه ها را به طور چشمگیری بازیابی کرده، و رنگ ها را تغییر دهم، و همچین هایلایت ها (قسمت های روشن تصویر) را از بیش از حد روشن و زننده شدن حفظ کردم. عکاسی در فرمت RAW انعطاف پذیری زیادی در هنگام ویرایش به شما می دهد.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۶۴۰ ثانیه، دیافراگم f/1.4، ایزو ۱۲۵۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، کانن ۳۵mm f/1.4L

تنظیمات دوربین در عمل

وقتی من برای اولین بار وارد جایگاه عکاسی می شوم، معمولا با دیافراگم کاملا باز، سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه، و ایزو حدود ۶۴۰ شروع می کنم. به محض این که برنامه شروع می شود، من تنظیماتم را متناسب با وضعیت تنظیم می کنم – اگر هنوز خیلی تاریک باشد و من به تصاویر روشن تری نیاز داشته باشم، ایزو را بالا می برم. اگر خیلی روشن باشد، من سرعت شاترم را کمی سریع تر می کنم. همه چیز به آزمایش و دانستن این که تغییر تنظیماتتان چطور بر تصویر نهایی شما تاثیر خواهد گذاشت، بستگی دارد.

ممنون که این آموزش را خواندید! امیدوارم به طور کلی برای مبتدیان عکاسی، و به طور خاص برای عکاسان کنسرت مفید بوده باشد.

نویسنده: متی وگل (Matty Vogel)

منبع

برگرفته از: petapixel