پیش زمینه چیست؟ چگونه از پیش زمینه برای ایجاد عمق در عکس خود استفاده کنیم؟ این آموزش عکاسی توصیه شده توسط لنزک، به این دو سوال مهم پاسخ می دهد. یکی از بزرگترین مشکلات در عکاسی این واقعیت است که صحنه سه بُعدی باشکوه ما به صورت یک تصویر دو بُعدی محض ارائه می شود، و عمق فیزیکی که ما در دنیای واقعی تجربه می کنیم از بین می رود. برای زنده کردن آن حس سه بُعدی، می توانیم با استفاده از المان های قوی در پیش زمینه، توهم عمق را در جایی که وجود ندارد، ایجاد کنیم. ادامه آموزش را مطالعه کنید تا نکات مفیدی در رابطه با ایجاد عمق در تصویر یاد بگیرید.
هنگامی که ما یک عکس می گیریم، خواست طبیعی ما این است که یک عکس واضح از سوژه اصلی بگیریم، بدون این که اشیاء دیگری بین آن و لنز قرار گیرند. این دقیقا همان چیزی است که المان های پیش زمینه را اینقدر قوی می کند – آنها غیرمنتظره هستند، و گاهی حتی به طور مستقیم قابل درک نمی باشند. آنها نیز مانند هر المان ترکیب بندی دیگری، اَشکال، خطوط، و الگوهایی ایجاد می کنند که نگاه بیننده را در میان تصویر هدایت کرده و می توانند برای تقویت تاثیر بصری آن مورد استفاده قرار گیرند.
پیش زمینه چیست؟
هنگامی که شما با یک منظره دورنمای عظیم کار می کنید، اغلب می توانید آن را به سه بخش تقسیم کنید: پیش زمینه، زمینه میانی، و پس زمینه. به عنوان مثال، صحنه زیر شامل تعدادی بوته رنگارنگ در پیش زمینه، یک برکه در زمینه میانی، و درختان در پس زمینه است.
نواحی پیش زمینه، زمینه میانی، و پس زمینه در فواصل ثابتی قرار ندارند، اما نسبت به یکدیگر درک می شوند. پیش زمینه شامل هر چیزی است که بین شما و سوژه قرار دارد، که سوژه معمولا در زمینه میانی در نظر گرفته می شود (اما نه همیشه). پس زمینه از هر چیزی که در پشت سوژه قرار دارد تشکیل می شود.
شما می توانید یک عکس را مثل یک صحنه تئاتر در نظر بگیرید:
صحنه تئاتر یک بالای صحنه دارد – که این پس زمینه است. این قسمت، زمینه و محیط هر چیزی که در زیر آن اتفاق می افتد را فراهم می کند. مرکز صحنه زمینه میانی است، که در آن بخش اعظم کار صورت می گیرد. اما پایین صحنه – پیش زمینه – از همه قسمت ها به مخاطبان نزدیک تر است، و در نتیجه صمیمی ترین بخش است. این قسمت این توانایی را دارد که برای آنها نجوا کرده و توجه آنها را به سمت صحنه اصلی جلب کند. این بخش به راحتی دیده و شنیده، و در نتیجه درک می شود، و می تواند جزئیات ظریف تر داستان را فاش کند.
نکته: البته، همه عکس ها دارای این سه بخش نمی باشند. برخی از آنها فقط یک پیش زمینه و یک پس زمینه دارند، و برخی از آنها هیچ عمقی ندارند.
لنزک: شاید مایل باشید معادل انگلیسی این کلمات را نیز بدانید. پیش زمینه (foreground)، زمینه میانی (mid-ground) و پس زمینه (background).
پیش زمینه چگونه استفاده می شود؟
پیش زمینه باید شامل برخی از نقاط جذابیت کلیدی، مانند یک پیکر انسانی، یک درخت، یک قایق، چند گل، سنگ، یا هر چیز دیگری که نسبتا به شما نزدیک است، باشد. ترکیب بندی به این شکل باعث ایجاد عمق می شود، و به تصویر شما توهم (حس) آن بُعد سوم از دست رفته را می دهد.
هنگامی که یک عکس را ترکیب بندی می کنید و احساس می کنید که کمی بیش از حد تخت به نظر می رسد، قرار دادن چیزی در پیش زمینه می تواند فورا یک حس عمق به آن ببخشد. نحوه دقیق انجام این کار کاملا به سوژه، و به تصمیمات خلاقانه شما بستگی دارد. این می تواند به معنای اضافه کردن فیزیکی چیزی به صحنه توسط خودتان باشد، اگر قادر به این کار باشید. اما اغلب اوقات، شما به دنبال اشیائی در محیط اطراف خود می گردید که یک پیش زمینه جالب ایجاد می کنند، و پرسپکتیو یا زاویه عکاسی خود را تغییر می دهید – با جابجا کردن دوربین خود به بالاتر، پایین تر یا طرفین – تا آن المان ها را در داخل کادر بگنجانید.
به عنوان مثال: تعدادی درخت بلوط را در یک مزرعه تصور کنید، که همه در یک ردیف قرار دارند. اگر از روبرو از آنها عکس بگیرید، کم و بیش یکسان به نظر خواهند رسید – اندازه، فاصله، و فوکوس آنها یکسان، و ترکیب بندی احتمالا تخت و ایستا خواهد بود. با این حال، اگر نقطه دید یا زاویه عکاسی خود را تغییر داده و از یک طرف از آنها عکس بگیرید، همه چیز تغییر می کند. یکی از آنها نزدیکتر، و بنابراین بزرگتر می شود، در حالی که بقیه نسبت به آن کوچک می شوند. هنگامی که بیننده این تصویر را می بیند، در ابتدا نگاهش فورا به درخت پیش زمینه می افتد، و خط ضمنی ایجاد شده توسط ردیف درختان نگاه او را به داخل تصویر و به سمت درختان دیگر می کشاند. ناگهان، ترکیب بندی عمق پیدا می کند!
به همین ترتیب، شما می توانید نقطه دید خود را با کاهش ارتفاع دوربین یا نزدیک کردن آن به زمین تغییر دهید تا سنگ ها، گل ها، یا هر چیز دیگری که روی زمین است را در تصویر خود جای دهید. این استفاده از پیش زمینه نقطه ای برای ورود نگاه بیننده به تصویر فراهم می کند، و هر خط ایجاد شده در پیش زمینه نگاه او را به سمت تصویر هدایت می کند.
لنزک: با نزدیک کردن دوربین به زمین یا پایین آوردن آن، با روی زمین دراز کشیدن و یا نشستن روی زانو هنگام عکاسی دوربین در دست و یا گسترده نکردن پایه های سه پایه برای کاهش ارتفاع آن، می توانید المان های بیشتری از پیش زمینه را در کادر بیاورید.
مانند هر المان ترکیب بندی دیگر، پیش زمینه نیز تنها در صورتی مفید است که به تاثیرگذاری تصویر بیافزاید. اگر به گفتن داستان کمکی نکند، یا از آن بدتر، اگر نگاه بیننده را منحرف کند، در این صورت برای تصویر شما یک مزیت محسوب نمی شود. پیش زمینه شما باید بخش مهمی از صحنه باشد، و نه چیزی که باعث حواس پرتی شود. به دنبال چیزهایی بگردید که به نوعی به سمت نقطه کانونی یا سوژه اصلی تصویر اشاره می کنند.
المان های پیش زمینه حتی می توانند از اَشکال و خطوط ساده تشکیل شوند. در برخی موارد، المان های پیش زمینه شما ممکن است چیزی جز اَشکال و خطوط نباشند، مانند خطوط ممتد روی جاده، امواج در ساحل اقیانوس، یا سایه هایی که بر روی تپه های شکل گرفته در اثر باد در یک بیابان می افتند. هر چیزی که یک خط به سمت سوژه شما تشکیل دهد، به طور ویژه موثر است. به اینها خطوط هدایتگر گفته می شود.
بیشتر ببینید: ۱۰ نمونه از خطوط هدایتگر خلاقانه و غیرمعمول در عکاسی
به طور مشابه، دیواری که از پیش زمینه به سمت تصویر کشیده می شود، نگاه بیننده را با خود می کشد. گوشه های کادر شما به خصوص نقاط قوت هستند، و هر چیزی که نگاه بیننده را از این نقاط به سمت داخل تصویر هدایت کند، تاثیر خاصی خواهد داشت. بافت ها ابزار ترکیب بندی دیگری هستند که می توانند یک پیش زمینه جالب ایجاد کنند.
بیشتر بیاموزید: آموزش استفاده از نقش و مفهوم انواع خطوط در عکاسی
ترکیب بندی کردن به گونه ای که المان های جالبی در مقابل سوژه اصلی شما (یعنی در پیش زمینه) قرار داشته باشند، یک ابزار ترکیب بندی بسیار موثر است که می تواند با دادن حس بُعد سوم از دست رفته، به تصویر شما عمق ببخشد.
نویسنده: آن مک کینل (Anne McKinnell)
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.