آموزش استفاده از هیستوگرام دوربین در عکاسی منظره

از هیستوگرام دوربین خود استفاده کنید تا در هر نوری عکس های منظره خیره کننده بگیرید. شما با نگاه کردن به نمودار هیستوگرام عکسی که گرفته اید، می توانید از درست بودن نوردهی اطمینان حاصل کنید، و اگر نوردهی بیش از حد یا ناکافی بود با تغییر تنظیمات دوربین یک عکس دیگر بگیرید و به نوردهی صحیح برسید. در این آموزش عکاسی لنزک، کار با هیستوگرام دوربین هنگام گرفتن عکس های منظره را می آموزید. البته این آموزش هیستوگرام فقط مختص عکاسی منظره نیست، و می تواند شما عزیزان را با چیستی و چگونگی کارکرد هیستوگرام در عکاسی دیجیتال، نحوه تفسیر انواع شکل های نمودار هیستوگرام و نکات مفید تکمیلی آشنا کند. مطالعه این مقاله را به همه لنزکی های عزیز توصیه می کنیم، حتی اگر با هیستوگرام آشنایید بیایید این روز ها که وقت آزاد بیشتری داریم یک بار دیگر نکته هایش را مرور کنیم.

بررسی فرصت های خلاقانه و بی پایان عکاسی منظره یکی از بهترین کارهایی است که می توانید با یک دوربین انجام دهید، اما هنگامی که با نور بد سر و کار دارید، چطور می توانید مطمئن باشید که نوردهی درستی به دست می آورید؟ خوشبختانه، می توانید از هیستوگرام دوربین خود برای ثبت یک چشم انداز به درستی نوردهی شده استفاده کنید.

نوردهی می تواند موضوع بسیار پیچیده ای باشد. بسیاری از DSLR ها و دوربین های بدون آینه انواع مُدهای نورسنجی را ارائه می دهند، از جمله نورسنجی ماتریسی، مرکزگرا و نقطه ای، و علاوه بر آن پیچیدگی های جبران نوردهی و قفل نوردهی نیز وجود دارد.

اما یک روش ساده تر برای به دست آوردن نوردهی عالی و بی نقص وجود دارد! این روش نوردهی دستی قدیمی را با معجزه عکاسی دیجیتال مدرن، یعنی نمایش هیستوگرام، ترکیب می کند.

این روش ساده است. شما یک عکس می گیرید، هیستوگرام تصویر را در حالت پخش بررسی می کنید، سپس در صورت نیاز تنظیمات دوربین (سرعت شاتر/دیافراگم/ایزو) را تغییر می دهید و عکس دیگری می گیرید.

هیستوگرام در واقع یک نمودار میله ای است که توزیع پیکسل ها را در عکس شما بر اساس یک مقیاس روشنایی از سیاه کامل در انتهای سمت چپ تا سفید کامل در انتهای سمت راست، نشان می دهد. اگر بلافاصله هیستوگرام را روی صفحه نمایش دوربین نمی بینید، بر روی دکمه چند انتخابی در پشت دوربین خود دکمه های بالا یا پایین را فشار دهید تا حالت نمایش تغییر کند.

بعد از این که یک عکس گرفتید، هیستوگرام را بررسی کنید تا به نوردهی صحیح دست یابید.

در یک نوردهی «ایده آل» تمام تُن ها در تصویر (به عبارت دیگر، کل شکل هیستوگرام) بین دو انتهای نمودار جا می گیرند. شما احتمالا در اولین تلاش خود آن را دقیقا درست به دست نخواهید آورد، و سوژه های زیادی وجود دارند که به خصوص نیاز به مهارت دارند، اما هیستوگرام دوربین شما هنوز هم دقیق ترین و قابل اطمینان ترین راه برای به دست آوردن یک نوردهی عالی است.

شما نمی توانید از این تکنیک برای هر نوع عکاسی استفاده کنید (مثلا در عکاسی ورزشی وقت برای این کار نیست)، اما برای عکاسی منظره ایده آل است. شما وقت دارید که دوربین را بر روی سه پایه نصب کنید، به درستی به نتایج نگاه کنید و تنظیمات کوچک اما مهم را اعمال کنید.

استفاده از نوردهی دستی ممکن است یک روش قدیمی برای عکس گرفتن به نظر برسد، اما اگر آن را با اطلاعات هیستوگرام دوربین خود ترکیب کنید، رویکرد کاملا مدرنی برای نوردهی عکس ها به دست می آورید.

دوربین را ثابت نگه دارید

از یک سه پایه استفاده کنید، چون هر تغییر کوچک در کادربندی بر شکل هیستوگرام تاثیر گذاشته و تشخیص تنظیماتی که باید اعمال کنید را سخت تر می کند. همچنین سه پایه شما را تشویق می کند تا ترکیب بندی را با دقت بیشتری برنامه ریزی کرده و برای به دست آوردن بهترین عکس ممکن وقت بگذارید.

از مُد دستی استفاده کنید

مُد نوردهی دستی (M)، تغییر دیافراگم لنز یا سرعت شاتر را برای تنظیم نوردهی آسان می کند. شما می توانید این کار را در هر یک از مُدهای خودکار انجام دهید، اما در آن صورت باید از کنترل جبران نوردهی برای تنظیم نوردهی استفاده کنید، و خیلی با تنظیمات اصلی دوربین هماهنگ نخواهید بود.

بیشتر بیاموزید: آموزش مقدماتی عکاسی در مُد نوردهی دستی دوربین

از قانون آفتابی ۱۶ استفاده کنید

در مورد نوردهی صحیح یک حدس بزنید! ما از قانون «آفتابی ۱۶» قدیمی استفاده می کنیم. این قانون می گوید که در نور روشن دیافراگم را بر روی f/16 و سرعت شاتر را متناسب با تنظیمات ایزو تنظیم کنید. مثلا اگر دوربین ما بر روی ایزو ۲۰۰ تنظیم شد، آن وقت نوردهی ما ۱/۲۰۰ ثانیه در f/16 می شود. این فقط یک نقطه شروع است، بنابراین خوب است که یک تخمین بزنید.

بیشتر بیاموزید: آموزش «قانون آفتابی ۱۶» برای محاسبه نوردهی در عکاسی

هیستوگرام را بررسی کنید

یک عکس بگیرید و نگاهی به هیستوگرام آن عکس بر روی صفحه نمایش LCD دوربین بیاندازید. اگر نمودار در سمت چپ جمع شده و به طرف راست نمی رسد، عکس شما کم یا ناکافی نوردهی شده است. اما بدتر از آن، اگر در منتهای سمت راست قرار دارد، به طوری که در لبه هیستوگرام قطع شده است، تصویر بیش از حد نوردهی شده (overexposed) و هایلایت ها «سوخته اند».

لنزک: هایلایت ها به قسمت های روشن عکس گفته می شود و اصطلاح «سوختن» به معنی از دست رفتن اطلاعات برخی یا همه نواحی روشن و سفید شدن آن است. در انتهای این آموزش در قسمت «یادگیری بیشتر» لینک آموزش های مرتبط را گذاشته ایم که می توانید خواندن یا تفسیر نمودار هیستوگرام را حتی دقیق تر بیاموزید.

یک نوردهی عالی به دست آورید

در یک نوردهی عالی هیستوگرام کاملا در داخل مقیاس قرار دارد. اکثر اوقات شما می توانید با تنظیم دقیق تنظیمات نوردهی دوربین به آن دست یابید. با نوردهی درست، هیستوگرام صحنه ما درست در داخل مقیاس هیستوگرام (وسط بازه) قرار می گیرد.

نمودار هیستوگرام خیلی عریض است؟

ما جابجا شدیم تا بخش بیشتری از قسمت سایه دار صخره را در عکس خود بگنجانیم، اما حالا هیستوگرام خوب نیست، صرف نظر از تنظیمات نوردهی که استفاده می کنیم. به عبارت دیگر، محدوده دینامیکی (dynamic range) صحنه بیشتر از آن است که دوربین ما بتواند آن را ثبت کند. پس باید چه کنیم؟

از یک فیلتر کاهنده نور تدریجی استفاده کنید

این یک مشکل رایج برای عکاسان منظره است، اما راه حل آن ساده است – از یک فیلتر کاهنده نور تدریجی (Nd Grad) استفاده کنید. این کار آسمان را تیره می کند، اما منظره را دست نخورده باقی می گذارد. مهارت شما در انتخاب فیلتری با قدرت مناسب و قرار دادن فیلتر تدریجی بر روی خط افق یا بالای آن است.

بیشتر بیاموزید: ۵ مزیت استفاده از فیلتر های عکاسی در هنگام عکس گرفتن

هیستوگرام کاملا متناسب است

در اولین تلاش ما، سایه ها در نمای جلوی صخره پر شدند و آسمان زیاد نوردهی شد. فیلتر کاهنده نور تدریجی این امکان را برای ما فراهم ساخت تا نوردهی را برای سایه ها کمی افزایش دهیم و آن آسمان روشن را به داخل محدوده دینامیکی سنسور دوربین برگردانیم.

نکات مهم: هیستوگرام خود را بشناسید

اینها چند مورد دیگر از سوژه ها و اَشکال نمودار هیستوگرام غیر معمولی هستند که می توانید برسی کنید. آنها ممکن است «اشتباه» به نظر برسند، اما دقیقا همانطور هستند که باید باشند.

۱ – سوژه روشن، پس زمینه تیره

در این عکس به دلیل ناحیه بزرگ پس زمینه با تُن تیره، انتظار دارید که قله هیستوگرام در انتهای سمت چپ مقیاس (سیاه) یا نزدیک آن باشد. قله کوچکتر در سمت راست مربوط به تُن پوست مدل است.

۲ – سوژه روشن، پس زمینه روشن

پس زمینه سفید قله را به طرف انتهای سمت راست مقیاس می برد. تُن پوست مدل هم روشن است، با برخی جزئیات کمی تیره تر، که به همین دلیل هیستوگرام به سمت چپ می رود.

۳ – کنتراست کم

این عکس یک سوژه با کنتراست کم در نور نرم است، بنابراین هیستوگرام به طور کامل به هیچ یک از دو سمت انتهای مقیاس نمی رسد. این بدین معنی است که تصویر حداکثر محدوده روشنایی ممکن را ندارد، اما کاملا مطابق با سوژه است (برای این سوژه مناسب است).

۴ – «دو قله» کنتراست بالا

این مسئله برای عکس های منظره گرفته شده به سمت نور است. هیستوگرام دو قله دارد: یکی در انتهای سمت چپ که به تُن های تاریک منظره مربوط است، و دیگری در سمت راست که مربوط به آسمان روشن می باشد.

حالا به معرفی آموزش های هیستوگرام ای می پردازیم که به یادگیری بیشتر و عمیق تر شما عزیزان کمک می کنند.